کلمه کاخن یک واژه اسپانیایی بوده که به معنای صندوق میوه، جعبه و یا کشوی میز می باشد. با توجه به شکل ظاهری
ساز کاخن که شبیه جعبه است میتوان دلیل نامگذاری این ساز را متوجه شد. کاخن در دسته سازهای کوبه قرار می گیرد
که فرد نوازنده بر روی این ساز نشسته و با ضربات کف دست و انگشتان بر روی صفحه جلوی این ساز به نواختن می پردازد.
تاریخچه کاخن:
این ساز دارای قدمت بسیار زیادی نمی باشد. ریشه های پیدایش این ساز را میتوان در آفریقایی هایی که در آمریکا
به عنوان برده استفاده می شدند پیدا کرد. زمانی که نواختن ساز درامز برای بردگان آفریقایی در قرن هجدهم ممنوع شد
آنها روی به نواختن بر روی جعبه های میوه آوردند که کم کم این شیوه شکل امروزی به خود گرفت و به عنوان یک ساز و سبک
شناخته شد. شکل امروزی این ساز را پاکو دلوسیا نوازنده برجسته ساز گیتار به اروپاییان معرفی کرد.
اجزای کاخن:
کاخن یک جعبه مکعب مستطیل شکل است که شش وجه دارد. پنج وجه این ساز را لایه های چوبی نازکی به ضخامت
۲ تا ۳ سانتی متر تشکیل میدهد و وجه دیگر را یک تخته سه لایه مستطیل شکل کامل می کند که این وجه را چون وجه
ضربه خورنده یاسر کاخن می باشد “تاپا(Tapa)” مینامند. در وجه کناری تاپا یک سوراخ وجود دارد که به آن حفره صدا(Sound hole) می گویند.
درون کاخن عمدتاً فنر و یا سیم گیتار تعبیه می شود تا صدایی گز مانند تولید شود. البته لازم به ذکر است که صفحه تاپا برای زنگ
و گز بیشتر کاملاً به وجوه دیگر چسباندن می شود و عمدتاً با تعدادی پیچ وجوه دیگر متصل می شود.
انواع کاخن:
هم اکنون کاخن ها را می توان از نظر قابلیت کوک شدن به دو دسته اصلی کاخن های ثابت و کارخانههای رگلاژی طبقه بندی کرد:
کاخن های ثابت:
این نوع سازها صدای یکنواختی تولید میکنند و اصطلاحاً و قابلیت کوچک شدن و یا رگلاژ را ندارند که این موضوع ربطی به حرفه ای بودن
و یا نبودن این دسته از سازها ندارد.
کاهن های رگلاژی:
این دسته از سازهای کاخن قابلیت تغییر صدا را نیز دارد و نوازنده می تواند برای زیر تر شدن و یا بم تر شدن صدا
از مکانهایی که در ساز تعبیه شده است اقدام به کوک کردن ساز نماید.
همچنین ساز کاخن را میتوان از نظر متریال داخلی به کار برده شده در ساز نیز طبقه بندی کرد:
کاخن های فنری:
این دسته از سازهای کاخن عمدتاً قیمت پایین تری نسبت به کاخن های سیم گیتاری دارند. فنری که در این نوع از کاخن ها
استفاده میشود عمدتاً فنر سایدرام میباشد.
کاخن های سیم گیتاری:
این دسته از ساز های کاخن عمدتا دارای صدایی بهتر و قیمت بالاتری می باشند. بسته به نظر طراح و قیمت ساز
تعداد این سیم های گیتار به کار برده شده در ساز بین اعداد ۳، ۴، ۶ ویا ۹ متغیر است.
جنس چوب کاخن:
مهمترین رکن در جنس چوب سازهای کاخن، جنس چوب تاپا می باشد. عمدتاً از چوب درختانی همچون گیلاس، افرا و ماهون
برای ساخت تاپا استفاده میشود. اما وجوه دیگر ساز کاخن را عمدتاً از چوب های درختان کاج، صنوبر و یا سایر چوب های سفید رنگ مرغوب می سازند.
نوشته شده توسط: تیم Dordo
لینک خرید پکیج آموزش کاخن و بررسی جلسه اول آموزشی (45 دقیقه):
قوانین ثبت دیدگاه